Halfgare kipsaté

"Hallo, ik ben Isaac en ik ben vijf jaar," sprak de kleine blonde krullenbol. "Welkom, ik ben Sander. Achtentwintig," zei ik, terwijl ik zijn hand schudde. De ogen van het mannetje verraadden dat ik te maken had met een bijzonder mens. Uiterst zelfverzekerd, doelgericht en op een vertederend directe wijze communicatief. Binnen tien minuten had hij vrienden gemaakt met Sebas, die meestal eerst de kat wat uit de boom kijkt en binnen een half uur kwamen de twee in het bijzijn van Sofie verkleed als sherrif, indiaan en Zorro de tuin in rennen.

Het was de avond van de jaarlijkse Intermax barbecue. Isaac is het zoontje van projectmanager Ingrid, Sofie de dochter van crediteurentijger Carola en Sebas is de middelste van John en Jane, bij wie de barbecue van oudsher gehouden wordt. Sowieso kom ik graag op nummer 89 – omdat Jane een geweldig mens is, de kinderen echt schatten zijn en ik al jaren een fan van John ben – maar op dit soort avonden is het extra bijzonder.

De barbecue en de Intermax familiedag – die een paar maanden geleden naar een indoor skibaan leidde – zijn de twee momenten in een jaar dat ik echt trots ben op wat we bereikt hebben. Trots vooral op het feit dat we er in het afgelopen decennium steeds in geslaagd zijn om een bijzondere groep mensen bij elkaar te brengen. Stuk voor stuk persoonlijkheden. Mensen met gevoel voor humor en met een verhaal. Trots, omdat het verschil uiteindelijk door hen gemaakt wordt.

En dus heb ik genoten van Lennert achter de grill, met de groene schort van John. Van Harry die het kleinood weer van Lennert overnam en van Annette – Harry’s vriendin – die mij wenkte om een foto te maken van dit tafereel. Van Menno die na drie weken al ingeburgerd is en van Jacob die steeds scherper wordt. Van Herwin, die tenminste stil blijft zitten als er een foto van hem wordt gemaakt en van Jennifer, die altijd positieve energie uitstraalt.

Nadat ik Sebas welterusten had gezegd en hem ervan had verzekerd dat ik het licht op de overloop zou laten branden, heb ik met John en Jane nog even de ergste troep geruimd. Op een hap halfgare kipsaté na, was het een heerlijke avond.