Hervonden jeugdherinneringen

Mijn oom Peter woont op Tasmanië. Hij is daar na zijn studie naartoe getrokken met zijn toenmalige vrouw, heeft er zijn vier schatten van dochters gekregen en er zijn werkzame leven doorgebracht in de hop. Hop is een belangrijk ingrediënt voor bier en wordt in Australië verbouwd, maar vooral ook in landen als China. Mijn oom werkte voor een bedrijf dat handelt in hop en ook eigen plantages onderhoudt.

In de afgelopen jaren ben ik twee keer op Tasmanië geweest. De eerste keer gaf Peter ons een uitgebreide hoptour over het eiland. Van de plantage, waar de jonge scheuten nog flink wat tijd nodig bleken te hebben, tot de fabriek waar de hop wordt samengeperst. Kantenklaar voor gebruik door brouwerijen wereldwijd. Het meest authentiek deden de houten gebouwtjes aan, soms daterend uit de 19e eeuw, bedoeld voor het droogproces.

Peter vertelde ons die dag, drie jaar geleden Down Under, met onmiskenbare liefde over zijn product. Sinds kort is hij met pensioen en inmiddels reist hij met zijn vrouw Jetty de wereld rond. De afgelopen maand waren ze in Nederland en vanochtend vertrokken ze voor de laatste etappe richting Verenigde Staten, om vervolgens terug naar Australië terug te gaan. Gisteravond hebben we ten afscheid bij mijn vader samen gegeten.

De voorbije weken hebben Peter en Jetty zoveel mogelijk van Nederland geprobeerd te zien. Het land waar ze beiden opgroeiden, maar dat ze ook al zo lang geleden hebben verlaten. Prachtig was het om de hervonden herinneringen mee te beleven nadat mijn vader en oom een dag op Walcheren waren geweest. De plek waar ze als kind woonden, waar hun jeugd soms nog bijna onaangeroerd ligt.

Jammer dat de broers niet samen een paar dagen in Limburg hebben doorgebracht, waar het tweede deel van hun kindjaren zich afspeelde. Een maand bleek helaas te kort. Ach, Peter komt wel weer terug. Tot die tijd hoop ik dat hij geniet van zijn nieuwe leven. Hij is zonder twijfel één van de meest aimabele mensen die ik ken.