Korte broek en een set sportsokken

Doordat de loodgieter vrijdagavond laat pas kwam, heb ik nu nog steeds ‘Fahrenheit 9/11’ niet gezien. En dat is jammer, gezien het feit dat ik al weken uiterst benieuwd ben. De positieve keerzijde is dat de geiser weer werkt. Zaterdagochtend heb ik eindelijk weer onder een warme douche gestaan. Op een onchristelijk tijdstip, dat wel.

De wekker ging zo vroeg, omdat ik een tennisoutfit nodig had. Hoe aandoenlijk klinkt dit? Ik had bedacht dat ik mijn splinternieuwe squashschoenen - die ik maar één keer, tijdens het enige potje squash ooit, gedragen heb - weer eens uit de mottenballen zou halen, maar dan had ik nog steeds geen korte broek. Dat wil zeggen, ik heb één korte broek, maar daarin kan ik me niet op een tennisbaan vertonen.

Het is de korte broek die ik eigenlijk altijd aan heb als ik thuis ben, maar nooit buiten de deur. Niet dat het een afgrijselijk ding is - al zitten er wel wat vlekken in, die met de laatste wasbeurt niet meer zijn verdwenen - maar erg sportief kun je het geval ook niet noemen. En dus was ik om half tien bij Aktie Sport op de Schiedamse Hoogstraat.

"Hallo, ik sta vandaag voor het eerst in vijftien jaar op een tennisbaan en ik heb niets om aan te trekken." Ik voelde me erg nichterig na deze openingszin, gericht tegen een uit de kluiten gewassen verkoper met fris gestyled haar en een brede tandpastalach. De jongen hees mij echter zonder blikken of blozen in een stoere Umbro-broek, waarna ik de tweede (felrood!) voor dezelfde prijs meekreeg.

Op mijn vraag of hij ook polo's verkocht - ik ging immers tennissen - leidde hij mij naar de collectie van Kappa. Verdrongen herinneringen aan 'Doe Maar' schoten mijn hoofd binnen bij de aanblik van het kleurige schouwspel. "Laten we dat maar niet doen," merkte ik met gevoel voor ironie op tegen mijn vriend de verkoper. En dus ging ik weg met twee basic t-shirts. En een set witte sportsokken.

Bij thuiskomst bleek het tennissen afgelast vanwege de regen...

Vandaag in Rijswijk geweest voor mijn kennismaking met ProTools. Het was alsof ik voor het eerst in mijn leven een mengpaneel zag. Ik heb me voorgenomen dat ik het programma voor januari onder de knie heb.