Ontleedde kern van een woudreus

Het meest indrukwekkende werk was van Penone. De Italiaanse kunstenaar ontleedt enorme bomen. Ring voor ring. De twee houten sculpturen die in het Tate Modern staan, zijn ranke stammen die oprijzen uit een massief blok aan de voet. Feitelijk kijk je naar de kern van een woudreus. De takken die er om de zoveel meter uitsteken, zijn de knoesten die je normaal gesproken als ronde schijven in een plank tegenkomt. Indrukwekkend.

Het gebouw waarin het Tate Modern gehuisvest is, is een oude fabriek. Een enorm pand met een centrale hal waarin gemakkelijk enkele voetbalwedstrijden simultaan kunnen worden afgewerkt. Oorspronkelijk vormde deze hal het toneel voor de machinekamer. Nu is het de toegang tot een geliefd museum. Op een verhoging staat een gigantische spin. Opgetrokken uit brons, denk ik. Herkenbaar als insect, maar met een abstracte ondertoon.

Tate Modern ligt op de zuidoever van de Thames. Langs de rivier loopt een voetpad. Met mijn moeder heb ik een paar weken geleden het noordelijke Thames Path van de Westminster Bridge naar de Tower Bridge gelopen. Vandaag hebben we een stukje van het zuidelijke deel afgewerkt, in de tegenovergestelde richting. Onderweg een groot Turks pleinfeest en veel straatartiesten. Een prachtige dag ook. De temperatuur piekte richting de dertig graden vandaag.

Vanavond eten we wat in een pub aan de rivier. Morgen de laatste dag. We varen dan naar Greenwich, waar de nulmeridiaan de oorsprong van ons moderne tijdsbesef markeert.