Voor dag en dauw in Londen

Vanochtend om half vijf ging de wekker en om kwart over zes stonden we op Rotterdam Airport. Sinds vorig jaar geef ik mijn vader een reisje cadeau voor zijn verjaardag en dit jaar zijn we 'en famille' in Londen. Dankzij het tijdverschil van een uur met Nederland, dat op de heenreis in je voordeel werkt, stonden we al voor dag en dauw op London Stansted Airport. En dus hebben we er inmiddels een behoorlijk programma opzitten.

Omdat niet alle deelnemers aan deze trip zoals ik drie weken geleden nog hier waren, is de eerste dag voorbij gegaan met toeristische 'highlights'. Via Covent Garden - waar we in het zonnetje ontbeten hebben - door naar China Town in Soho, vervolgens Hyde Park, Buckingham Palace, St. James Park, Downingstreet en de Big Ben. Om uiteindelijk via Trafalgar Square bij ons hotel in Bayswater uit te komen.

Op het laatstgenoemde plein, waar Lord Nelson - de oude zeeheld - vanaf een torenhoge sokkel over de stad uitkijkt, hebben we nog een half uurtje de repetities meegemaakt in het beroemde kerkje van Saint Martin in the Fields. Het al even befaamde orkest, dat al dertig jaar dezelfde dirigent heeft, beet zich vast in Händel. De blazers presteerden onder de maat, oordeelde mijn vader. De strijkers waren in vorm.

Inmiddels ligt de rest in het hotel bij te komen van de eerste inspanningen van dit weekend. Zelf heb ik net mijn eerste pint Stella achter de kiezen in de buurt-pub, die de naam 'Leinster Arms' draagt. Vanavond lekker eten. Morgen Tate Modern.