Zes uur op het Leidesplein

De verkoper moest even diep nadenken over de rekensom. Vijf keer drieënhalve Euro. Ondertussen schepte Niels (V.) zijn broodje vol met uitjes, augurk en ladingen mosterd en ketchup. Het schamele servetje dat om zijn hotdog geklemd zat, raakte snel doorweekt van de sauzen. De handen van Wouter zaten op dat moment al onder. Mark duwde inmiddels een tweede broodje naar binnen.

Het was zes uur ´s ochtends op het Leidseplein in Amsterdam. Er stonden rijen taxi´s. Ik vroeg me af waar die op wachtten. Er liepen slechts enkele verdwaalde stappers, waarvan de meeste een pitstop bij de hotdogkraam maakten. We kwamen uit de 'Melkweg', waar het licht na de laatste set van Remy juist aan was gegaan. Applaus en gejuich. De uitzinnige menigte was niet in de laatste plaats van zins om naar huis te gaan.

Eerder die avond hadden we in Hilversum een pizza gegeten, waarna we met de trein naar Amsterdam reden. Geen 'Discotheek Gooiland' dus. Het kan eens meezitten. Bij 'Werck' - een nieuwe tent naast de Westerkerk - was het druk, maar niet enerverend. Via de 'Bulldog' - waar geen wiet meer te koop was - en een vage coffeeshop in de Korte Leidse Dwarsstraat - liepen we richting 'Jimmy Woo'. Wat een geweldig tafereel.

Het fenomeen 'doorbitch' ken ik wel. Van de 'Now&Wow' bijvoorbeeld. Zoals het bij Jimmy toegaat, had ik het echter niet eerder gezien. In een wijde kring stond een grote groep mensen om haar heen. Met een enorme air liep ze vervolgens de kring rond, om her en der iemand aan te wijzen die naar binnen mocht. Deze haalde vervolgens opgelucht adem en haastte zich om de bitch met drie zoenen te bedanken. De rest wachtte gespannen af.

Net nadat ik had voorgesteld om naar de 'Escape' uit te wijken, doemde het markante gebouw van de 'Melkweg' op. Niels spoorde Wouter aan om te gaan vragen wat daar vanavond te doen was. Hij spurtte richting portier en kwam al net zo snel weer terug met de mededeling dat we het niet beter hadden kunnen treffen. Een 'Earth-party'. Vroeger al weken van tevoren uitverkocht, nu toegankelijk zonder problemen. Al had de mevrouw achter de kassa wel wat moeite met het berekenen van onze toegangsprijs.

Toen we eenmaal uitgeput de taxi uitrolden in Hilversum, zaterdagochtend om kwart over zeven, hadden we een topavond gehad. Na wat korte ochtendrust de Loosdrechtse Plassen op. Er had iets meer wind kunnen staan, maar het bleef droog en de zon scheen. Terwijl Wouter gestrekt in de zeilboot wat slaap probeerde in te halen, dronken we nog een biertje op een terras aan het water. Leon een Spa-tje. Verstandig.