Balletjes in rode saus

Gisteravond sprak ik Paul. Hij was op bezoek bij Claudia. Eigenlijk mocht hij niet bellen, omdat een mobiele telefoon kan storen op de apparatuur in een ziekenhuis. Maar Paul sprak de onvolprezen woorden: "Claudia ligt toch niet aan de beademing, dus het maakt niet uit." Dat een hartpatiënt op het intensive care - één verdieping lager - op dat moment wellicht wél kunstmatig in leven werd gehouden, kon hem weinig schelen.

Het meest maakte ik mij zorgen over het eetpatroon van Paul. Vroeger smeerde zijn moeder zijn boterhammen, daarna was het Niels (Z.) die het eten bereidde en uiteindelijk nam Claudia deze taak op zich. Bij mijn weten is hij sinds donderdag voor het eerst in zijn leven op zichzelf aangewezen. De oplossing blijkt het personeelsrestaurant van Ikea. En daar serveren ze niet alleen balletjes in rode saus, verzekerde hij me.

Vandaag wordt een nieuwe echo gemaakt waaruit moet blijken of Clau thuis verder mag rusten. Want werken is er niet bij tot februari. Ik kreeg visioenen van vier maanden gestrekt op de bank en verplicht 'Days of Our Lives' kijken en was even blij dat ik zelf niet zwanger ben...