Een koude kop

"Jij bent van de nieuwe generatie," oordeelde hij. "Voor jou geen pre-pensioen!" Ik knikte instemmend en nam nog een slok van mijn Red Bull. De straatvegers hielden een korte pauze op hun ronde over het Weena. Ze waren gekleed in hun opvallende oranje outfit. De één een jonge Turk, de ander een Indiër op leeftijd. "Ik ben de zestig gepasseerd hoor," vertelde de laatste, "maar ik blijf nog wel een paar jaar werken." De jongeling lachte schuchter, zijn collega diepte herinneringen op.

"Zal ik jou eens wat vertellen," vroeg hij? "Ik heb twintig jaar bij de ABN-AMRO gezeten en daar had ik een baas die op zijn vijfenzestigste stopte met werken. Zijn vrouw vond dat maar niets en zelf kon hij ook niet wennen. Binnen een jaar was de man dood. Hij was z'n hele leven 's ochtends vroeg begonnen en 's avonds laat pas weer naar huis gegaan. Hij kon niet tegen de stilte van zijn pensioen. Hij kon er gewoon niet aan wennen."

Ik keek naar het petje van de Indiër. 'In actie' stond er boven het logo van de FNV. "Goed verhaal," zei ik, terwijl ik naar zijn hoofddeksel wees. "Maar jij bent zo te zien wel in actie." De man lachte. "Ik heb dat petje nodig, anders krijg ik een koude kop."