Nachtje graansilo met Wout

De twee Marokkanen die voor Wout en mij in de rij stonden, werden naar goed Nederlands gebruik geweigerd op basis van hun outfit. De 'doorbitch' was deze keer een 'doornicht'. Ook bij mijn overhemd had hij een opmerking. Deze was volgens mij overigens meer gebaseerd op het feit dat hij daaraan zijn bestaansrecht ontleende, dan dat er echt iets mis was met het kleinood uit de kinky collectie van H&M.

Ik ken Wouter al zo lang als ik me kan herinneren. Onze moeders waren goed bevriend tijdens onze kinderjaren. Ze deelden onder meer een passie voor het naturistenstrand. In de tijd dat wij nog meegingen op de zomerse uitstapjes naar Hoek van Holland, groeven we kuilen tot we erbij neervielen. We vormden een apart gezelschap. Een stuk of vijf kinderen, drie ouders – waarvan er één bovendien een been miste – en een hele roedel honden.

De afgelopen jaren kwamen we elkaar soms bij toeval tegen. Sinds de bruiloft van Niels (V.) zit daar meer regelmaat in. En met Wout is het altijd feest. Een heerlijke vent is het, die ik altijd benijd om zijn open uitstraling. Toen we onlangs in Amterdam gingen stappen en ik klaagde over het feit dat er op zaterdagen vaak niemand te porren was voor de Now&Wow, spraken we af dat ik op die momenten zou bellen. Zaterdag belde híj.

Het was weer een lekker nachtje graansilo, Wout!