Een superklein mensje

Toen ik gisteravond rond half twaalf de bioscoop verliet, had ik één nieuw voicemailbericht. "Hé Sander, met Paul. Nou het is geboren hoor! Het is een dochter. Ze heet Sanne Elle. Vanmiddag om twee minuten over half twee geboren... Dusseh, als je morgen nog langskomt, dan kan je d’r even zien. Dus ik denk: ik zal het je toch even vertellen, want dat vind je vast leuk."

Vanochtend met Annemarie op kraamvisite geweest. Een superklein mensje. Maand of drie te vroeg geboren. Met een veel te grote luier in de couveuse op intensive care. Maar ze ademt zelf en alle vingertjes zitten eraan. Lange vingers overigens. En grote tenen. Volgens Claudia lijkt ze op Paul. We moesten er even hartelijk om lachen.

Toen we eerder deze week het bezoek aan het Sophia Kinderziekenhuis planden, was dat om Claudia een hart onder de riem te steken. Voor de tweede keer waren er complicaties. Het nieuws over de geboorte bleek vanochtend nog niet doorgedrongen tot Annemarie, die het eerste uur van verbazing dan ook in lichte shocktoestand verkeerde.