Onmiskenbare vliegveldgeluiden

Even voor half elf. Mijn telefoon ging. Het was Miriam die belde. "Hi," zei ik vrolijk. "Gaat het allemaal lukken?" Op de achtergrond hoorde ik onmiskenbare vliegveldgeluiden. Geroezemoes, mededelingen die door de luidsprekers schalden. De stem van Miriam klonk wat benepen. "Ik sta hier met jouw paspoort!"

Ik kwam al snel tot de conclusie dat de tijd tot vertrek inmiddels te kort was om nog van dienst te kunnen zijn. Even later begreep ik dat ze was omgeboekt op een andere vlucht naar Lissabon, die vanavond rond zeven uur vertrekt. "Probeer er een beetje een leuke dag van te maken," trachtte ik hoopvol te klinken. "Ik ga mijn best doen," zei ze.

Zojuist belde ze opnieuw. "Ben je op de zaak," vroeg Miriam? Ik antwoordde positief. "Dan rij ik zo even langs, want ik ben ook mijn huissleutels vergeten."