Walhalla voor geologen

De kleuren waren ronduit surrealistisch. Het gifgroen dat veroorzaakt werd door hoge concentraties arsenicum, de oranje gloed van antimonium en het geel en roze van zwavel. Het rook er naar bedorven eieren. Een indringende lucht die me in eerste instantie bijna deed kokhalzen, maar waaraan ik wonderwel al vlug gewend was. Toen we aan de rand van de 'Champagne Pool' stonden, kon ik bij vlagen geen hand voor ogen zien door de enorme hoeveelheid stoom die ons tegemoet waaide. Tegen de tijd dat we wegliepen, waren onze haren doordrenkt.

Rotorua is het centrum van vulcanische activiteit in Nieuw-Zeeland en staat bekend als één van de meest actieve gebieden ter wereld. In het stadje zelf begonnen we vanochtend met een gang door het 'Kuirau Park'. Een klein veld dicht bij het centrum, waar verspreid over een oppervlakte van nog geen vierkante kilometer verschillende poelen met kolkende modder en borrelend water liggen. We keken onze ogen uit. Daarna reden we naar 'Wai-O-Tapu', zo'n dertig kilometer naar het zuiden. Het gebied staat bekend als een walhalla voor geologen.

Door verschillende spleten en gaten in de grond wordt hete stoom naar buiten geperst. In de diepte van de ingezakte kraters golft kokend water. De route voerde ons langs zwavelbronnen en sintelterrassen die uit kalksteen en silicagesteente bestaan. We eindigden bij het helgroene 'Lake Ngakoro', dat zo giftig is dat vissen er onmogelijk kunnen leven. De kanuka-bomen in het omringende bos hebben rode afzettingen op de stammen, veroorzaakt door de chemische verbindingen in de lucht. De 'bellbirds' voelen zich er overigens onverminderd thuis.

Morgen reizen we richting 'Lake Taupo' - het grootste meer van Nieuw-Zeeland - dat door verschillende erupties is ontstaan. Het wordt gezien als de hoofdstad van de forel-visserij.

[Zie ook: Dossier Nieuw-Zeeland]