Geen duidelijke spanningsboog

Toen ik de jassen ophaalde bij de garderobe, bleek er een kaartje in onze zakken te zitten. Het kaartje was gestoken in een plastic hoesje, samen met wat zwarte zaadjes. 'Vergeet-mij-niet'-zaadjes bleek uit het kaartje. Verder werd verwezen naar de website en op de voorkant stond de cabaretier in cartoonvorm afgebeeld. Ik denk dat de stijl Japans is, maar ik zit niet echt in die 'scene'.

Zijn naam is Guido Weijers. Hij praat met een zachte 'g' en is bij vlagen hilarisch. Zijn persiflage op Youp van 't Hek is een regelrechte dijenkletser en de wijze waarop hij de stereotiepe gedragingen van mannen en vrouwen in uitgaansgelegenheden neerzet, is subliem. Aan het eind van de avond overheerste het gevoel dat ik naar een talentvolle cabaretier had gekeken, die zijn show echter beter met drie kwartier in had kunnen korten. Of die een duidelijker lijn had moeten aanbrengen.

Het ritme van Weijers is asynchroon. Dat maakt het soms moeilijk om geboeid te blijven. Er zit geen duidelijke spanningsboog in de avond. Nu eens is hij niet bij te benen en doet de cabaretier erg denken aan Hans Teeuwen, dan weer houdt hij gas in en kabbelt het verhaal van Weijers wat voort. Positief is het dat hij niet zingt in 'Myosotis!'. Een aantal extra muzikale 'breaks', waarbij hij zijn uiterst beweeglijke lichaam toont, zouden echter geen overbodige luxe zijn.

Guido Weijers was lang niet zo slaapverwekkend als de door hem gepercifleerde Youp van 't Hek, die ik laatst tevens zag. Maar zelfs deze energieke jonge vent kon niet voorkomen dat ik tegen het eind van de avond kort wegdommelde en pas wakker schrok van de enorme schijnwerpers die recht de zaal in schenen, aan het einde van de show.

Een 7,5 met potentie.