Geëlektrocuteerde hoogspanningswerkers

Op de begane grond zag ik Fatima lopen. Het duurde drie seconden voor we elkaar herkenden. Drie zoenen. "Dat is lang geleden," zei ik. Ik wenkte Miriam, die toen pas merkte met wie ik in gesprek was. Drie zoenen. Fatima vertelde enthousiast over de Japanse fallussen die ze nog wilde zien in de Kunsthal. Ik reageerde wat verbaasd op haar openhartigheid.

Toen we Boijmans-Van Beuningen weer verlieten, was het inmiddels half tien geweest. We voegden ons in de stroom mensen die door het Museumpark in zuidelijke richting kroop. Bij vrijwel alle passanten fonkelde het groene knipperlichtje, dat in de buttons met het logo van de Rotterdamse Museumnacht was verwerkt. De badge gold als toegangsbewijs.

In de Kunsthal keken we naar foto's van Mexicaanse verkeersongevallen, moorden en geëlektrocuteerde hoogspanningswerkers. De expositie van Japanse porno kon me minder boeien. Aan de overkant keken we in het Natuurmuseum naar de collectie 'Intrigerende Potten', die speciaal voor deze nacht was uitgestald. Persoonlijk was ik geïntrigeerd door de babydolfijn in de weckfles.

Terug in de Kunsthal dronk ik nog een biertje. Miriam een jus d'orange. Op weg naar de bar tikte Asia me op de rug. Ik klaagde dat ik nog brak was van de vorige avond. Niels knikte begrijpend. De drankjes kreeg ik van Daan, die achter de bar stond. Ze gaf me er nog een glimlach bij. Tegen een uur of twaalf liepen Miriam en ik kleumend richting de auto.

Met 'Friends' serie zeven - aflevering dertien tot achttien - vielen we samen op de bank in slaap.