Overlevingspakket voor vogels

Ik zag twee koolmeesjes toen ik van achter mijn laptop naar buiten keek. Ze hadden zich vastgeklemd aan de vetbollen die op de hoek van de balustrade hangen. Samen met twee zakjes pinda's had ik de bollen vorige week provisorisch vastgemaakt met wat elektriciteitsdraad, omdat ik geen touw kon vinden.

Even daarvoor had ik het voedselpakket op het dressoir zien liggen. "Wat doet dat daar," vroeg ik? Ik trok onwillekeurig een vies gezicht. De constructie van groen nylon zag er wat fragiel uit en ik had zojuist de woonkamer gestofzuigd. "Heb ik vanmiddag bij Blokker gekocht," antwoordde Miriam.

Ik keek verbaasd op. "Heb jij dat gekocht?" Ik was er onbewust van uitgegaan dat we de vetbollen en pinda's van mijn moeder hadden gekregen. Een typisch cadeau voor mijn moeder, dacht ik. Een overlevingspakket voor vogels. "Zal ik het maar even ophangen dan," informeerde ik? Miriam knikte.

Tegen de tijd dat de koolmeesjes buiten werden weggejaagd door een grote spreeuw, schrok ik op uit mijn gedachten. Ik gaf een tik tegen het raam, waarop de indringer het hazenpad koos. Niet veel later waren mijn geelgevederde vrienden terug. Er stonden nog net geen geraniums in de vensterbank.