Kitsch en rijstgerechten

We kochten zeshonderd gram spekkoek. De man achter het kraampje deed me overigens meer denken aan een Antilliaan, dan aan een Indonesiër. En ook onder de rest van het publiek kon ik verrassend weinig Aziaten ontwaren. Het bleek vooral een Nederlands uitje, populair bij bejaarden met rollator en stelletjes met een kinderwagen. Een paar keer stond ik letterlijk klem tussen de verschillende soorten rollend materieel.

Al bij de kassa van Ahoy' keek ik mijn ogen uit. Er stonden twee lange rijen. Miriam sloot aan. Het duurde zeker tien minuten. Toen we hal twee binnenliepen waar de 'Pasar Malam' werd gehouden, sprak ik mijn verbazing tegenover haar uit. Twee keer zeven Euro hadden we betaald en we waren beslist niet de enigen. Door de verduisterde hal kroop een flinke massa langs de kraampjes met kitsch en rijstgerechten.

Met onze spekkoek in een plastic tasje liepen we een dik uur later weer naar buiten. "Je bent er toch even uit," lachten we tegen elkaar. Het was Eerste Paasdag en behalve benzinepompen en Aziatische markten, was er weinig open in de stad. Toen we richting de auto wandelden, zagen we de eerste fans van Kylie Minoque. Ze wachtten op de stoep van het concertpaleis voor het optreden van die avond. In de regen.

Een uurtje parkeren bij Ahoy' bleek acht Euro vijftig te kosten.