'Paar bonnenboekjes brengen'

Ik stond bij de bushalte te wachten. Vanuit mijn linkerooghoek zag ik één van de vrouwen opdoemen die vanaf twee uur 's middags steevast bij snackbar 'De Kroon' te vinden zijn. Als ik er eind van de dag mijn blikje Red Bull kom halen, zitten zij al uren aan het bier.

Meestal zijn ze met z'n vieren, in gezelschap van een vies klein keffertje. De laatste weken zit er ook een slungelige vent bij met een veel te groot spijkerpak, een kabouterbaard en een piepklein staartje in z'n nek. Zo'n dun plukje haar - net geen matje - waarin dan een regulier elastiekje zit.

Gisteravond arriveerde ik rond etenstijd, waardoor het druk was bij de snackbar. Het duurde even voor ik aan de beurt kwam. Mijn blik dwaalde af richting het tafeltje bij het raam, waar het vijftal aan de Heineken zat. De man met het staartje was aan het hoofd gepositioneerd. Hij stootte zijn buurvrouw aan: "Gezellig, he?"

Terwijl ik - nog altijd wachtend op de bus - de mij welbekende vrouw van links zag naderen, kwam één van haar vriendinnen uit de straat schuin achter mij. Precies voor mijn neus liepen ze elkaar tegen het lijf. "Ga je naar Cora toe?" vroeg de één. "Ja," zei de ander. "Oh... Wat ga je daar doen dan?" vroeg haar vriendin. "Even een paar bonnenboekjes brengen."

Een kort moment bleven ze zwijgend staan. Hun ogen gingen naar de rolluiken die aangaven dat snackbar 'De Kroon' nog gesloten was. Vervolgens waggelden ze ieder hun eigen weg. De één naar Cora met haar bonnenboekjes en de ander in de richting van de supermarkt. "Tot vanmiddag," riepen ze nog naar elkaar.