Brieven aan Lucilius

We ontmoeten elkaar met enige regelmaat. Meestal eten we dan wat. Afgelopen week Italiaans bij 'La Stanza'. "Ga je nog naar de reünie?" vroeg Simone. Ik knikte heftig, mijn mond nog vol penne. "Zeker," zei ik toen ik de pasta had doorgeslikt. "Ik heb er zelfs zin in! Zal ik je op komen halen? Op de fiets. Rijden we samen naar school, net als vroeger." Simone antwoordde dat we vroeger nooit samen naar school reden. Wel terug naar huis. Maar ze stemde desondanks in.

"Ik vond laatst nog een boekje," zei ze. "Van de vorige reünie. Daar stond ook een verhaal van jou in." Ik wist waar ze op doelde en lachte. "Over het fenomeen agenda," reageerde ik. "Grappig. Dat was ik al lang weer vergeten. Niet één van mijn beste werken overigens. Over 'de dingen die gedaan moeten worden', de Nederlandse vertaling van het Latijnse woord 'agenda'. Meneer Van den Boogaart zei dat steevast als we ons huiswerk kregen. Zou die er ook zijn volgende week? Van den Boogaart?"

Vanmiddag schoot het gesprek met Simone door mijn hoofd, toen ik op metrostation Oostplein richting de uitgang liep. Op één van de bordjes stond de Slaak aangegeven. Een straat die ik gek genoeg al enige tijd zocht. Hij is niet te vinden op onze kaart van Rotterdam en vanwege gebrek aan prioriteit had ik niet verder gekeken. Volgens een vriendelijke jongen bij boekhandel 'Donner' zou aan de Slaak een winkel zitten die wellicht een vertaling verkocht van Seneca's 'Brieven aan Lucilius'.

Die brieven aan Lucilius lazen we onder leiding van meneer Van den Boogaart, vandaar. En de Nederlandse vertaling zocht ik voor John. In de afgelopen jaren refereerde ik regelmatig aan de wijsgeer Seneca, die eenvoud predikte en tegelijkertijd als één van de rijkste mannen uit de eerste eeuw na Christus gold. Het was een bizar moment. De regen gutste naar beneden, terwijl ik bovenaan de roltrap van het metrostation om me hen keek, op zoek naar de Slaak. In mijn hoofd kwamen vier verhaallijnen samen.

De boekwinkel bleek overigens verdwenen. Een recente vertaling vond ik later alsnog bij 'Donner'. Ik kocht twee exemplaren. Eén voor mezelf en één voor John.