Roemeense ondertitels

Van origine ben ik een veelkijker. En een vaakkijker. Daarmee of doordoor ook een langkijker. Ik zie alles. Ben verslaafd aan de tv. Kan met gemak drie programma's tegelijk kijken en was dan ook behoorlijk onthand toen vorige week onze afstandsbediening de geest gaf. Dat euvel is inmiddels overigens opgelost.

Hoewel ik een tv-fan ben, zijn er weinig programma's waar ik echt fanatiek van word. Begrijp me goed: er is ontzettend veel goede televisie, die mij ook nog eens behoorlijk kan boeien, maar het komt slechts in enkele gevallen voor dat ik echt bezwijk voor een specifiek format. Dat ik wel kan blíjven kijken.

Dat geldt in het bijzonder voor series. Ik hou niet detectives, rechtbankdrama's, politiegedoe, ziekenhuisgezever en al helemaal niet van soaps. Maar ik heb ook een hekel aan sitcoms. Aan mij zijn 'Will & Grace' niet besteed. Kom niet aan met 'Seinfeld' en al helemaal niet met 'The Nanny'!

Er is één uitzondering en dat is 'Friends'. Er gaat bijna geen avond voorbij zonder dat ik een paar afleveringen zie. En wanneer ik ze allemaal heb gehad, begin ik opnieuw. Dit weekend heb ik mijn videobanden ingeruild voor een DVD-box met het verzamelde werk. Nu kan ik zelfs met Roemeense ondertitels kijken!