Beursvloer versus heilige grond

Volgens Miriam heb ik een monniken-fetish. En toegegeven: ik vind ze behoorlijk interessant. Niet alleen omdat Boedhistische monniken zo kleurig ogen in hun oranje gewaden, maar ook door de drijfveren die achter hun keuze schuilen. Vaak worden ze in mijn ogen door een licht opportunisme gevoed. Monniken - of 'novices' als ze jonger dan twintig zijn - krijgen gratis onderwijs, kost en inwoning. Voor veel Lao - en ook Thai - is dat een uitgelezen kans op een beter bestaan dan hun ouders.

Maar er schuilt ook devotie in hun monnik-zijn. Meestal zijn het oprecht gelovigen die, wanneer je ze naar hun toekomstplannen vraagt, antwoorden dat het leven komt zoals het komt. Wat overigens niet wil zeggen dat ze zonder ambitie zijn. In Vientiane sprak ik een monnik die over een paar jaar graag in de effectenhandel zou gaan. Een andere jongeling zei toeristen rond te willen leiden. Hoe tegengesteld kunnen twee werelden zijn? De beursvloer versus de heilige grond van een 'wat'.

Ze zijn bijna allemaal net zo nieuwsgierig als ik zelf. En ze doen niets liever dan hun Engels uitproberen. Vooral de 'novices' knopen graag een praatje aan. Zeker als je zelf de eerste stap zet. En zo komt het dat Miriam mij soms minutenlang kwijt is, als ik weer ergens sta te keuvelen met een volger van Boedha. Vanmiddag zaten we samen in de schaduw van 'Wat Pha Pai' ansichtkaarten te schrijven. De ene na de andere 'novice' kwam geïnteresseerd over onze schouders kijken.

Morgenochtend om zes uur zijn we uitgenodigd door mijn nieuwe vriend Keo om de heilige start van de dag mee te maken in de tempel tegenover ons hotel. De wekker staat al...

[Zie ook: Dossier Laos]