Dichter bij de balie

De rij was lang. Er stonden voornamelijk Nederlanders. Veel te bruine en veel te luidruchtige Nederlanders, met opzichtige bagagelabels van hun touroperators, die ze in Krabi of Pattaya hadden afgezet. Of met wie ze als groep op rondreis waren geweest. Een jaar of wat geleden zagen we eens zo'n gezelschap in een Thais hotel. Met een reisleider die duidelijk vijf borrels te veel op had. Dertig man, een bus en een lallerig praatje.

In de rij naast ons stond een stel met een cowboyhoed op. Hij had een snorretje, zij ook een beetje. Terwijl we wachtten op onze beurt om in te checken voor de reis terug naar huis, liep de man met de hoed plots naar voren. Hij overlegde kort met drie anderen, die zich in onze rij wat dichter bij de balie bevonden. Na kort overleg wenkte hij zijn vrouw met de bagage, die zich met een stalen gezicht en een overvol bepakte kar eveneens bij het drietal voegde.

"Anders staan we wel erg ver van elkaar," hoorde ik haar in het voorbijgaan nog zeggen. De jongen voor ons protesteerde. "We zijn een groep," riep de cowboy ter verdediging. Half twee 's nachts op het vliegveld in Bangkok. Een gevecht om drie meter voorrang. Dit was Nederland op z'n best.

[Zie ook: Dossier Laos]