Voorliefde voor stokbrood

Luang Prabang ademt de sfeer van Frans imperialisme. Op iedere straathoek staat wel een villa in koloniale stijl. Sommige zijn vervallen, met scheuren in het eens gave pleisterwerk. Andere gebouwen zijn schitterend gerenoveerd en huizen inmiddels vaak hotels of 'guesthouses'. Het stadje oogt - zeker voor Lao begrippen - uiterst welvarend, met geplaveide stoepen en prachtige winkeltjes.

Met de eigenaar van het kleine hotelletje waar wij verblijven, praat ik Frans. Hij spreekt het overigens vloeiender dan ik. In een vorig leven werkte hij voor het oude regime, dat ook na de onafhankelijkheid van Laos nog innige banden met het moederland onderhield. En nog steeds is Frans de tweede officiële taal, hoewel je er bij de gemiddelde Lao overigens niet mee aan hoeft te komen.

De Franse connectie is in het dagelijks leven vooral merkbaar door de algemeen heersende voorliefde voor stokbrood. Overal zijn 'baguettes' in alle denkbare variaties verkrijgbaar. Met jam, zoals wij in Europa gewend zijn of met typisch hartig Lao-beleg. Ook croissants, eclaires en andere gebakjes die wij eerder met Parijs dan met Azië associeren, zijn bepaald geen zeldzaamheid.

Het maakt Laos in het algemeen en Luang Prabang in het bijzonder een aangename mix van Europees en Oriëntaals. Met een welgemeend 'merci' van onze zijde voor de alom tegenwoordige vriendelijkheid. Want dat hebben de Lao voor op de Fransen. 'Sans doute'!

[Zie ook: Dossier Laos]