Het snot voor de ogen

Terwijl ik op de radioredactie van het ANP voor de zesde keer naar een samenvatting keek van de etappe waarin Pieter Weening met nauwelijks een centimeter voorsprong als eerste over de finish kwam, vroeg Anne-Marie B. of het inmiddels niet genoeg was geweest. Ik schudde mijn hoofd en legde uit dat ik een gemiddelde touretappe - zeker in gecomprimeerde vorm - wel een keer of tien kan hebben. Het landde niet helemaal.

De Tour is het mooiste evenement van het jaar. En Annemarie is niet de enige die moeite heeft om dat te begrijpen. Miriam snapt er ook maar weinig van. Ze verbaasde zich dit weekend vooral over het gebruikte jargon. "Dus 'koersen' is eigenlijk gewoon 'fietsen'?" vroeg ze. Ik knikte. "En 'afstoppen' betekent dat je andere renners tegenhoudt?" Ik antwoordde positief. "Waarom noemen ze het dan niet 'tegenhouden'?" vroeg ze.

Ik begrijp de verwarring, maar wielerjargon hoort er nu eenmaal bij. Sterker, wielerjargon is prachtig. De eigen taal van het peloton, met fraaie woorden en schitterende uitdrukkingen. Het snot voor de ogen rijden, uit iemands kont piepen en aan het elastiek zitten. Demarreren, ravitaillering en recupereren. Poëzie is het! Morgen naar Courchevel. Ik ben benieuwd welke berggeit als eerste over de meet komt...