'Jij bent nogal schrikachtig'

Toen ik de sleutel van onze portiekdeur omdraaide, was ik nog volledig in gedachten verzonken. Terwijl ik mijmerend mijn rechtervoet over de drempel tilde, zag ik vanuit mijn linkerooghoek de vage omtrek van een figuur, bovenaan de eerste trap. "Hallo," klonk het opgewekt. Ik schrok.

Het was de benedenbuurvrouw. "Jij bent nogal schrikachtig," merkte ze fijntjes op. Ik lachte en bedacht dat ze gelijk had. Nog geen week eerder was precies hetzelfde gebeurd. "Ik was in gedachten verzonken en had je niet gezien," zei ik. "Maar troost je: het ligt niet specifiek aan jou hoor!"

Tegen de tijd dat ik was uitgesproken, draaide ik de sleutel van onze eigen voordeur al om en racete ik naar binnen met mijn broodje kaassoufflé, dat ik even tevoren bij de snackbar om de hoek had gehaald.