'Haakjes in het plafond'

We waren uit de Ardennen teruggekomen met een hele verzameling worst. Op maandagochtend, voor vertrek, hadden we ons nog even uitgeleefd bij een slager in La Roche. De flinke plastic tas met vleeswaren verdween na thuiskomst in de groentelade van de koelkast. De volgende dag al rook alles ernaar. De melk rook naar worst, de kaas had een vreemd smaakje. Zelfs flesjes water die nauwelijks in de buurt hadden gelegen, roken naar worst.

Het grootste gedeelte gaven we afgelopen weekend dan ook zonder enige schroom aan de ouders van Miriam. "Je moet ze ergens te drogen hangen," zei ik tegen haar moeder. "Kijk er zitten al haakjes in het plafond boven het keukenraam," grapte Miriam. En voor we het wisten hing er een lange sliert Ardenner worstjes te bungelen in het luchtledige, boven het aanrecht. Halverwege de avond werden ze in de woonkamer duidelijk ruikbaar.

Zojuist ontving ik een mailtje van Miriam's vader: "De worstjes zijn 'om op te vreten'." Ik glimlachte en knikte begrijpend vanachter mijn bureau. Onze koelkast in herinnering, die inmiddels overigens weer fris als nooit te voren is...