Het balkon van de stoptrein

Toen ik in Utrecht op de trein naar Hilversum overstapte, voor mijn tweede stagedag op het Mediapark, hoorde ik achter mij: "hé, Sander!" Ik draaide me om en zag dat het Ward was. We zaten bij elkaar op de middelbare school. Niet in dezelfde klas overigens. Ik denk dat we elkaar in die tijd vriendelijk gedag zeiden in het voorbijgaan en soms wat langer spraken op feestjes. Precies herinner ik het me eigenlijk niet meer.

Z'n zus zat ook op het Groen. Met haar en zo'n vijftig andere dissidenten was ik ooit op Romereis geweest. Dát beeld was nog bijzonder levendig. We haalden ons daar de woede op de hals van wijlen meneer Van Luyn met nachtelijke escapades vanaf het bungalowterrein in Castel Gandolfo, net buiten de stad der steden en met overmatig gebruik van Italiaanse wijnen, die we clandestien bemachtigden in het centrale restaurant.

Ward kwam ik niet lang geleden tegen op de reünie van onze school van weleer. Hij vertelde dat hij als animator onder meer voor MTV werkte en dat hij dingen voor de VPRO deed. We spraken af eens te bellen. Dat kwam er niet van. Maar vanochtend zaten we dan samen op het balkon van de stoptrein naar Hilversum-Noord te praten over themakanalen, digitale televisie en de rol van het internet. Een inspirerend begin van de dag.

Op de stoep bij Net 3 zeiden we elkaar gedag. Ik moest helemaal aan de andere zijde van het park zijn. We spraken af binnenkort te bellen...