Opzichtige zwartleren buidel

De laatste dagen zit ik weer veel op de fiets. Zelfs in weer en wind zoals vandaag. Maar normaal gesproken maak ik als rijbewijsloze veel gebruik van het openbaar vervoer. En daar is niets mis mee, in tegenstelling tot wat de meeste mensen lijken te vinden. Je moet jezelf er op instellen, dat is alles.

Afijn. Laatst was ik aan boord van een trein naar Den Haag geloof ik. Mijn kaartje werd gecontroleerd door een conducteur van de NS, die in gezelschap was van een wannabe-collega. Dat fenomeen komt meer voor dan je wellicht zou denken. De wannabe-conducteur is geen echte conducteur, maar was er wel graag één geweest.

Hij droeg vrijwel identieke kleding als zijn collega. Donkerblauwe pantalon met zwarte schoenen en een lichtblauw overhemd. Om zijn middel zat een opzichtige zwartlederen buidel en zijn pontificale mobiele telefoon was aan zijn broekriem gegespt. Hij had een behoorlijke buik, die pontificaal naar voren stak.

Het enige dat ontbrak was een NS-logo op zijn kleding. Dat maakte de wannabe tot een wannabe en niet tot een echte controleur. Op het station in Delft stapte hij uit. Omdat ik vrijwel vooraan in de trein zat, zag ik de wannabe nog net even wuiven naar de machinist. Een 'fijn-samengewerkt-wuifje' was het.

Toen reden we verder.