'Wat duurt dat lang zeg!'

Of ik een filmpje wilde maken. Van Miriam. Ze kan vrijdag niet bij de kennismaking met een mogelijk nieuwe klant zijn en was er door één van haar collega's fijntjes aan herinnerd dat manlief nog wel eens iets met bewegend beeld doet. En dat klopt. Goed idee, vond ik bovendien. Krijgt de nieuwe klant alsnog een indruk.

"Ik schrijf wel even een scriptje," zei ik vrijdagavond, terwijl Miriam zelf op het punt stond in te dommelen op de bank. "Ik denk dat we even naar de brug over het Hollandsch Diep moeten. Doen we daar een stand-upper over je tijd bij de HSL," mijmerde ik. "Ik dacht al dat jij het helemaal zou zien zitten," mompelde ze.

Gistermiddag reden we eerst naar de bewuste brug en daarna naar het rangeerterrein Kijfhoek bij Zwijndrecht voor een paar woorden over de Betuweroute, waar ze eveneens eerder werkte. Na een uur of drie keihard werken, hadden we ongeveer vijftien seconden bruikbaar materiaal op de band staan. Ik was behoorlijk tevreden.

Miriam zuchtte. "Pft, wat duurt dat lang zeg, televisie!"