Restanten van een kartonnen doos

"Ah, jullie zijn van die zending uit Thailand!" De vriendelijke kantoormedewerker van het loodsbedrijf knikte ons toe en nam mijn papieren in ontvangst. "Ja, dat is een apart gevalletje," zei de man. Ik nam aan dat hij aan de lange periode refereerde dat het spul in zijn loods had gestaan en mompelde iets over problemen met TNT Freight. Maar hij bedoelde iets anders.

"Heb jij die foto's nog van die doos uit Thailand?" vroeg hij aan een collega die schuin achter hem zat. De collega leek direct te weten wat hij bedoelde, maar schudde zijn hoofd. "Die zullen nog wel ergens te vinden zijn, maar dat weet ik zo snel niet." De vriendelijke kantoormedewerker wendde zich weer tot ons en zei: "We hebben er direct foto's van gemaakt, toen de lading binnenkwam."

Nieuwsgierig geworden liepen Miriam en ik achter hem aan naar buiten. Voor de deur van de loods, op een industrieterrein naast de Kuip, was het een komen en gaan van flinke vrachtwagens. Vorkheftrucks cirkelden rond. "Daar staat het," zei de man, terwijl hij wees naar iets dat leek op een grote kartonnen drol op een palet, die met loshangend plakband bijeen werd gehouden.

We moesten lachen. "Ik weet honderd procent zeker dat we destijds in Thailand extra hebben betaald voor de bekisting," zei ik tegen Miriam en de vriendelijke kantoormedewerker. Dit was alles behalve een kist. Zonder veel moeite haalde ik het plakband van het pakket af. De zijkant van de ingezakte doos was al open, waardoor ik de inhoud er gemakkelijk uit kon trekken.

Alles was nog heel, dankzij bubbeltjesplastic en veel Thaise kranten. Het spul staat nu in de woonkamer. Twee knielende monniken, een zittende Boeddha en twee hoofden, plus twee tempelornamentjes die nog een ander voetstuk krijgen. En de restanten van een kartonnen doos...

[Zie ook: Dossier Laos]