Een centimeter of tien

Als we 's avonds na het eten terugkomen bij onze bungalow, is 'ie steevast paraat. Vaak halverwege de pilaar en soms midden op het terras. Doodstil, wachtend op een prooi. Insecten gok ik. Vliegjes, uit de kluiten gewassen mieren. Miriam vindt 'm doodeng, ik vind 'm schattig en voer korte gesprekjes. "Hallo makker," zeg ik dan. "Ben je daar weer?" Meestal zegt 'ie niks terug overigens, dat is jammer. Toch heb ik het idee dat ook hij langzaam op mij gesteld begint te raken.

Een centimeter of tien in doorsnee is 'ie. De poten incluis, dat wel. Hij heeft nog het meest weg van een wolfspin. Ik noem 'm Sjaak.

[Zie ook: Dossier Thailand & Cambodja]