Gedoe met gestolen ski's

Van ruim dertig graden in Thailand en Cambodja, naar rond het vriespunt in Andorra. Het is een behoorlijke overgang, maar de kou ligt me van nature wel beter dan de hitte. Ik ben met Simone op reis. We hebben een groep van Deloitte onder onze hoede in Soldeu. Honderddertig man. Flinke kluif. Wat er als reisleider allemaal niet van je verwacht wordt...

Vijftien taxi's om een hapje buiten de deur te eten, in een staatje waar maar twintig taxi's voorhanden zijn. Tape om een gescheurde skibroek provisorisch te repareren. Informatie over leuke restaurantjes, interessante uitjes en de beste pistes. Het oplossen van gedoe met gestolen ski's, verloren skipassen en ander klein leed. En dan zijn er nog de extra kamersleutels en afspraken over de drankrekening. Om nog maar te zwijgen van de 'tour de force' om alle deelnemers te laten betalen voor hun skihuur en om alle skipassen na afloop weer retour te krijgen.

Desondanks zijn het heerlijke dagen. Niet in de laatste plaats door de behoorlijke sneeuwcondities en het geweldige weer. Want de zon schijnt al drie dagen onafgebroken. En hoewel de wind soms ijzig koud is, overheerst de tevredenheid. Rond ontbijt- en dinertijd zijn we druk met onze gasten, maar de uren daartussen genieten we van de wintersport. Simone gaat keurig naar beneden en bij mij is het hard en onzuiver. Zoals gebruikelijk.

Morgenmiddag vertrekken de laatste deelnemers. Wij gaan woensdag terug. Lekker weer naar huis. Ook geen straf.