Vochtige bruine kinderogen

Cambodja is ontzettend anders dan Thailand. Het landschap mag dan op veel fronten overeen komen, de armoede schreeuwt je overal tegemoet. Thailand is in vergelijking met Cambodja de eerste wereld. Een rijke natie. Hier staat het toerisme nog in de kinderschoenen en gaan kinderen bedelend over straat. Op verlopen slippers of blote voeten, in smerige en gescheurde t-shirts.

De bedelende kinderen zijn het meest aangrijpend. Vooral de eerste dag had ik het daar moeilijk mee. We zitten in een guesthouse in de Franse wijk, waar tal van luxe eet- en drinkgelegenheden gehuisvest zijn in de koloniale panden van weleer. Het voelt op z'n minst onprettig om aangestaard door vochtige bruine kinderogen een biertje te drinken op een van de vele terrassen. Wij zijn hier zo ontzettend rijk.

Ze houden overigens niet allemaal hun handjes op. Sommigen verkopen ansichtkaarten en vooral boeken zijn populaire handelswaar. In Thailand hadden we moeite om een Lonely Planet van Cambodja te vinden, hier is de reisgids verkrijgbaar op iedere straathoek. Sommige kinderen poetsen ook schoenen, al lijkt dat een gemiste kans in een klimaat dat om slippers vraagt.

En dan zijn er nog de missende ledematen. Tijdens de burgeroorlog die hier decennia woedde is heel Cambodja door de Khmer Rouge vol gelegd met mijnen. Liefst in rijstvelden of langs wegen om zoveel mogelijk burgerslachtoffers te maken. Het allerergst zijn natuurlijk de kinderen die met slechts een been door het leven gaan, maar een man die beide handen mist, is net zo hartverscheurend.

Je wordt er wel moe van. Geen drie meter kun je lopen zonder dat er iemand iets van je wil. Geld, daar komt het natuurlijk op neer. En of het nu om bedelende kinderen gaat of zeurderige vrouwen die water, ananas of andere handelswaar aan je willen slijten, het is vervelend. Toch kun je niet anders dan dit fenomeen accepteren. Al was het alleen maar omdat het zo begrijpelijk is. Je zal in Cambodja geboren zijn...

[Zie ook: Dossier Thailand & Cambodja]