Grijze vlechten en een groene hoed

Er gebeurt hier helemaal niets. De straatjes zijn uitgestorven. Af en toe waait wat stof op. Alleen de doorgaande weg is verhard. De huizen ademen de sfeer van het wilde westen. Het beeld is bijna Mexicaans.

Op de hoek zit een verweerde vrouw. Gehurkt leunt ze tegen de gevel van een al net zo verweerd pand. Diepe groeven in haar gezicht, grijze vlechten en een groene hoed. Ze is verdiept in een handwerkje, kijkt even op en lacht.

Af en toe klinkt in de verte een schelle kinderstem. Een taxi passeert. De avondzon valt over Samaipata en kleurt de bergen rond het stadje okergeel. Kilometers ver strekt het uitzicht. Kilometers niets.

[Zie ook: Dossier Bolivia]