Bange uren en gekruiste vingers

We zijn weer terug in La Paz. Eerder dan gepland, vooral vanwege de nog steeds bijna failliete luchtvaartmaatschappij waarbij we onze vluchten hadden geboekt. Het was even spannend de afgelopen dagen of we op tijd weer thuis konden zijn. Op een zeker moment was er zelfs sprake van dat een eventuele terugvlucht via Toronto of Johannesburg (!) zou leiden. Maar na enig geflirt met de mevrouw achter de plaatselijke Varig-balie en vooral wat bange uren en gekruiste vingers, zijn we nu omgeboekt naar Lufthansa. De bekende Duitse degelijkheid zou er toch voor moeten zorgen dat alles over twee dagen gladjes verloopt. We staan zelfs niet op een wachtlijst!

Miriam ligt op dit moment ziek op bed, na een sluipaanval door Boliviaanse bacteriën. Waarschijnlijk is een ijsje van Heladerio Napoli gisteravond de oorzaak. Het is maar de vraag of ze morgen fit genoeg is voor een afsluitende fietstocht over onbetrouwbare wegen, die van ruim vijf kilometer hoogte terugleiden naar La Paz. De World's Most Dangerous Road, die we graag hadden willen doen, zit er sowieso niet in. Vandaag uitverkocht en morgen met na afloop net te weinig tijd om er zeker van te zijn dat we onze binnenlandse vlucht naar Santa Cruz nog halen.

[Zie ook: Dossier Bolivia]