Een overenergieke sterrenhemel

La Paz is zonder twijfel een echte metropool. Het centrum ligt in een vallei. De omringende bergen zijn tot de laatste centimeter volgebouwd. Waar je ook loopt in de stad, steeds is er weer die haast bizarre aanblik van krap opeengepakte huizen op de hellingen recht voor je. Na het invallen van het duister zorgen honderdduizenden lichtjes voor een fenomenaal schouwspel. Het is alsof je aankijkt tegen een enorme kerstboom. Of een overenergieke sterrenhemel, zo je wilt.

Voor het eerst sinds we in Bolivia zijn, hebben we ook het gevoel dat we iets waakzamer moeten zijn. De sfeer is niet crimineel, maar zeker harder dan op andere plaatsen in dit land. Dat komt doordat er eenvoudig meer mensen op straat zijn, maar ook doordat de armoede duidelijker zichtbaar is. Voor het eerst zien we behoorlijk wat bedelaars, in Santa Cruz en Sucre een zeldzaam fenomeen. Ook is er veel meer politie op de been. Tot de tanden bewapend, zoals dat gebruikelijk is hier.

Gisteren hebben we vooral uitgerust van het afzien in Uyuni en omgeving. Vandaag waren we in het cocamuseum, dat tot de categorie vergane glorie behoort en aten we een ijsje bij een vermaarde Italiaan. Morgen vertrekken we naar Copacabana aan de oevers van het Titicaca-meer. Niet te verwarren overigens met de Braziliaanse naamgenoot uit het liedje. Volgende week komen we hier terug voor een afsluitende rit per fiets over de World´s Most Dangerous Road.

[Zie ook: Dossier Bolivia]