Een meer heroïsch einde

We vertrokken in alle vroegte van het station. Het was nog wat heiig, maar vast stond dat het opnieuw een bloedverzengend hete dag zou worden. Al een aantal nachten hadden we moeite gehad met slapen. Onze kamer, in het eenvoudige hotel dat zich 'Yellow Submarine' noemde, was slechts uitgerust met een ventilator. Het apparaat produceerde een briesje dat net genoeg was om niet radeloos te worden van de droge hitte. Overdag zochten we verkoeling langs de rivier die Brisbane in tweeën deelt en op het water, in de talloze taxibootjes die er af en aan varen. Zolang je in de schaduw bleef, was het uit te houden.

Ik herinner me dat we met de trein langs een aantal opmerkelijke heuvels reden. Kleine bergen die woest uit het Australische laagland omhoog leken geschoten. Het waren de Glasshouse Mountains. Een opmerkelijke verzameling dichtbegroeid niveauverschil. Toen we aankwamen in Beerwah was het vooral enorm stoffig, zo viel me op.

We waren op weg naar de dierentuin van Steve Irwin, de man die mij al jaren fascineerde met zijn voorliefde voor reptielen. Vooral mijn eigen angst voor slangen maakte dat ik gebiologeerd naar zijn programma's keek. Daarnaast was Steve gewoon een leuke vent, met een geweldige kop voor de tv en een enorm enthousiast verhaal. Hoewel Steve's Zoo zich in geen enkel opzicht met Nederlandse equivalenten als Blijdorp kon meten, was het fantastisch om er te zijn. We keken hoe de krokodillen werden gevoerd, ik raakte voor het eerst in mijn leven een slang aan tijdens een show op een grasveld in het midden van het park en we zagen Steve zelf in de weer met een cameraploeg.

In de souveniershop verbaasden we ons over de beschikbare prullaria met een beeldtenis van de meester: Steve-mokken, Steve-sokken, Steve-potten en pannen, je kon het zo gek niet bedenken of het stond er. Steve Irwin was in eigen land duidelijk nog veel groter dan bij ons.

Toen ik eerder deze week opstond met het nieuws dat Steve niet meer is, vond ik het vooral ontzettend wrang dat een man die zijn leven lang worstelt met alligators en cobra's, uiteindelijk door een vis wordt geveld. Ik had hem een meer heroïsch einde gegund. Verscheurd door een uit de kluiten gewassen 'salty' of gebeten door een bruine slang. Steve zelf had dat vast ook mooier gevonden. Maar het meest zonde blijft het natuurlijk dat hij überhaupt niet meer leeft. En dat hij al jaren niet meer op Discovery is!