Zuurstokroze Barbi's en dozen Lego

"Het is een mooi ritueel," zei ik bij mijn afscheid tegen John. Twee uur eerder stond ik nog in de plaatselijke Bart Smit, tussen zuurstokroze Barbi's en enorme dozen Lego. Uiteindelijk verliet ik de winkel met een bouwpakket van Hot Wheels. De racebaan, inclusief auto, zag er ingenieus uit en leek me geschikt voor een zesjarige.

Ik was de eerste bezoeker en werd schoorvoetend verwelkomd door Madelief en de jarige Sebas. "Dat is Sander," zei John nog verklarend. "Dat weet ik heus wel," beet zijn zoon hem toe. Na twee minuten was het ijs gebroken en niet veel later probeerden we de racebaan in elkaar te zetten, hetgeen overigens niet meeviel.

Natuurlijk moest ik nog even een kijkje nemen in de geheel verbouwde slaapkamers van 'Bas' en 'Ief'. De jarige liet me de set met discolichten zien, die hij van Jane had gekregen. Madelief hing ondersteboven aan een klimtouw en probeerde luid gillend mijn aandacht te trekken, terwijl ik alleen maar hoopte dat ze niet zou vallen.

Ondertussen kwam Bob binnen, met twee hagedisachtige dieren op zijn arm. "Wordt het geen tijd voor een leuke python?" vroeg ik hem. "Dat wil mijn moeder niet," reageerde hij. Even later kwam ik Jane tegen in de keuken. Terwijl het huis volliep met visite en het geluid van opgewonden kinderstemmen aanzwol, was ze koffie en thee aan het zetten voor de meute.

Jane lachte. "Gek hè, dat je dan geen zin meer hebt om je eigen verjaardag te vieren?" vroeg ze retorisch.