Terug voor een stel vieze sokken

Vorige week herontdekte ik Hyves, na een uitnodiging van Els om vrienden te worden. Ik had mezelf begin vorig jaar als gebruiker geregistreerd, maar was tot enkele dagen geleden slechts met twee contacten behept: Bas en ANP-collega Hans. Het zag er wel erg schamel uit moest ik constateren, toen ik Els toevoegde aan het korte lijstje. Drie vrienden slechts. Inmiddels staat de teller op dertig, geloof ik. Als is dat niets vergeleken met een gemiddelde Hyver, zo is mij wel duidelijk. Als je minder dan zeventig vrienden hebt, tel je eigenlijk niet mee.

Aardig vond ik het vooral dat ik vanavond een hapje at met Ivenes dankzij Hyves. De vorige keer dat we samen aan tafel zaten was een jaar of tien geleden. Toen bij een Thai aan het Amsterdamse Rokin, dit keer bij een Indonees onder de rook van het Leidseplein. De afgelopen jaren hadden we af en toe nog wel eens contact via e-mail. Ik volgde op afstand ook haar gangen als beginnend ondernemer in voor mij toch iets zweverige business – al maakte dat het alleen maar interessanter. En nu zaten we eindelijk weer eens aan tafel.

Toen we elkaar begin jaren negentig ontmoetten op de Griffioen Spelen van de Vrije Universiteit – waar onze beide scholen acte de présence gaven en waar ik zelf uitkwam op het onderdeel 'cabaret' met een act als deelnemer aan het fictieve NK Verhuisdooszitten – vond ik Ivenes direct erg leuk. Dat culmineerde toen ik destijds na een feestje bij haar thuis in Muiderberg, waar ze notabene met een andere jongen had staan zoenen, de volgende dag besloot om terug te gaan voor het ophalen van een stel vieze sokken dat ik had achtergelaten.

Ivenes zelf lag te slapen tegen de tijd dat ik aanbelde. Ik herinner mij dat haar vader mij verbaasd te woord stond en dat ik volgens mij zelfs zonder sokken weer huiswaarts keerde, omdat ze juist op dat moment werden gewassen. De gebeurtenis, die minstens zo gênant is als het hebben van slechts drie vrienden op Hyves, flitste door mijn hoofd toen we vanavond plaatsnamen bij de Indonees. Ik besloot uit lijfsbehoud niet deze anekdote, maar onze ontmoeting te memoreren. Ivenes onderbrak me. Ons weerzien was nog geen vijf minuten oud. "Ik herinner me vooral het verhaal met de sokken," zei ze lachend.