'Er staan agenten verderop!'

"Ha! Ik hoopte al dat ik jou nog voor de kerst zou tegenkomen!" Met een brede glimlach kwam hij op me afgelopen. Zijn gezicht was ingevallen, maar verder zag hij er opvallend goed uit. Zijn haar was netjes geknipt, de kin gladgeschoren en hij droeg een nieuwe tweedehands jas. Halflang en donkerblauw. Het stond hem goed. "Geert-Jan, wat leuk om je te zien," zei ik gemeend. "Hoe is het met je?"

We keuvelden wat over de koude wind, de overvolle winkelstraten en de naderende kerst. Ondertussen moffelde ik hem twintig euro in zijn linkerhand. "Voorzichtig," waarschuwde hij. "Er staan een paar agenten verderop!" Bedelen is in Rotterdam verboden en dus was Geert op zijn hoede. "Ga je nog iets leuks doen de komende dagen?" vroeg ik hem. "Vooral uitrusten," antwoordde hij.

Ik wilde hem al gedag zeggen toen hij een verhaal begon: "De kerst voelt voor mij wat beladen. Twee jaar geleden rond deze tijd zijn mijn vrouw en kind omgekomen bij een ongeluk. Zo ben ik ook op straat terecht gekomen." Ik keek Geert-Jan verbaasd aan. "Dat verhaal kende ik nog niet," zei ik. "Ik loop er ook niet mee te koop," reageerde hij. "Maar omdat ik jou goed ken, vind ik het geen probleem om erover te praten."

Toen ik even later op weg was naar huis, realiseerde ik me dat Geert-Jan me voor de zoveelste keer een verhaal op de mouw had gespeld. Ik kende hem al veel langer dan twee jaar. Ook vier jaar geleden al stond hij straatkranten te verkopen bij de uitgang van parkeergarage Weena. Ik glimlachte. Hij had me weer te pakken...

[Zie ook: Dossier Geert-Jan]