'Don't you want to fly with me?'

"Gaan we daarmee?" Miriam klonk wat benauwd. Zelf voelde ik een golf van enthousiasme opkomen, terwijl we richting het kleine toestel wandelden dat voor ons klaar stond op het vliegveld van Point-a-Pitre. Er waren net genoeg zitplaatsen voor de handvol reizigers die met ons naar Sint Lucia zouden vliegen. Terwijl alle andere passagiers al waren ingestapt, nam ik nog een foto. Daarom gingen wij als laatsten aan boord. "Don't you want to fly with me?" vroeg de gezagvoerder, die ons persoonlijk bij het ondermaatse trapje aan de achterkant van het vliegtuig stond op te wachten. Ik lachte hem toe en zei: "On the contrary! I love your plane." Terwijl Miriam nog wat vertwijfeld om zich heen keek, reageerde de piloot: "Very good! Go sit in front!"

Even later nam ik vlak achter hem plaats, op de voorste rij van het passagiersgedeelte. De cockpit was open. Een deur ontbrak zelfs helemaal, waardoor ik eersteklas zicht had. Ik voelde me weer een jaar of twaalf. Dacht terug aan het vliegtuigmuseum dat ik er in die tijd op na hield. De fascinatie voor luchtvaart is nooit meer helemaal over gegaan. Het werd een heerlijke vlucht, met fantastische vergezichten over een kalme Caribische Zee. Af en toe een zeilboot onder ons en zo nu en dan een eiland, met parelwitte stranden en duidelijk zichtbare riffen. Toen we eenmaal op Sint Lucia weer vaste grond onder de voeten hadden, was ik de laatste die het toestel verliet. "That was a nice ride," zei ik tegen de gezagvoerder.

[Zie ook: Dossier Cariben]