Excentriek onderdeel van het Koninkrijk

Morgen vliegen we naar Saba. Een bestemming waar ik me al zo'n anderhalf decennium op verheug. Toen ik destijds als zestienjarige met mijn vader voor het eerst op de Antillen was, zouden we vanaf Sint Maarten een boottochtje maken naar het eiland. Volgens mij hadden we de trip zelfs al geboekt. Waarom het er toen niet van is gekomen, staat me niet meer precies bij. Vaag herinner ik me dat het weer te slecht was, maar de reden zou ook geweest kunnen zijn dat de avond voor ons geplande vertrek iets te veel alcohol vloeide. Hoe dan ook, ik zag Saba toen - en later nog een aantal keer - alleen vanaf het strand aan de horizon liggen of vanuit het vliegtuig, zoals ook deze keer vlak voordat we op Sint Maarten landden.

Waarom Saba me zo aantrekt is niet eens heel moeilijk uit te leggen. Het eiland is een opmerkelijk excentriek onderdeel van het Koninkrijk der Nederlanden. Om te beginnen is het klein. Saba is niet meer dan een uitgedoofde vulkaan, die recht uit de zee oprijst, slechts dertien vierkante kilometer meet en maar zestienhonderd bewoners telt. En hoewel je zou verwachten dat men er Nederlands spreekt, is niets minder waar. Engels is de voertaal. Er is slechts één weg, die dan ook 'The Road' wordt genoemd en die ooit is aangelegd door een aantal enthousiaste eilanders. Omdat de bestuurders in het verre Holland de constructie onmogelijk achtten. En toegegeven, het is een kunstsukje, want er is geen meter vlak op Saba.

Die weg was overigens tot 1993 een walhalla voor Nederlanders die eenvoudig hun rijbewijs wilden halen. Op Saba was dat in no-time gepiept. Een industrie op zich, die inmiddels overigens vakkundig - en natuurlijk volkomen terecht - de nek om is gedraaid. Maar roze papiertje of niet, een auto rijden is op Saba helemaal niet nodig. Volkssport nummer één is namelijk liften. Sterker: het niet meenemen van een lifter is er bij wet zelfs verboden. Maar het alleraardigst aan het eiland is misschien toch wel dat je er de hoogste berg in het koninkrijk vindt: Mount Scenery, met 878 meter toch bijna drie keer de voornaamste heuvel in Limburg. En bovendien ligt op die berg het enige tropisch regenwoud dat officieel bij Nederland hoort.

Er valt nog veel meer spannends over Saba te vertellen. Bijvoorbeeld dat het vliegveld er de korste landingsbaan ter wereld heeft met slechts 400 meter. Dat er pas sinds 1970 permanent elektriciteit is en dat ten noorden van Saba nog een onbewoonde rotspunt ligt, Green Island, die eveneens bij het grondgebied hoort. Maar het allerspannendst vind ik persoonlijk dat ik er morgen daadwerkelijk zelf sta! Eindelijk, na vijftien jaar...

[Zie ook: Dossier Cariben]