Onvervalste Caribische tongval

Sint Lucia is relaxed. De sfeer is hier meer laid-back dan ik ooit eerder heb ervaren. Er hangt een prettige rasta-vibe, waar je ook komt. Om te beginnen op het vliegveld, waar we werden geconfronteerd met een uitermate goedlachse douanebeamte. Zoals op veel bestemmingen moesten we ook hier na aankomst een formuliertje invullen waarin we verklaarden dat we niets hadden aan te geven. Dat gaat aan de hand van een soort checklist, waarbij je steeds 'yes' of 'no' kunt aankruisen. Op de vraag of we drugs en wapens bij ons droegen, was het antwoord makkelijk gegegeven.

Maar een andere vraag, die lastig was geformuleerd en betrekking had op overzees aangeschafte goederen, bezorgde iets meer kopzorgen. We lieten 'm daarom open en legden de kwestie voor aan de douanemeneer. Die twijfelde geen moment en zei: "Just tab no!" We moesten er hartelijk om lachen. Zo gaat dat hier blijkbaar. Vervolgens overhandigden we hem een mango en een appel, want de invoer van fruit is niet toegestaan. De man zei: "Very good! You are welcome to Saint Lucia, but your fruit is not!" En daarmee was alles afgedaan.

Dezelfde relaxte benadering van het leven ervaarden we bij de autoverhuur en later in de supermarkt, waar iedereen elkaar voortdurend op de schouders slaat en kreten slaakt als: "How are you man! Long time no see!" En dat alles met die onvervalste Caribische tongval. Ook ons onderkomen hier is relaxt. Meer dan dat zelfs. Het kost bijna niets, het is groot - met twee slaapkamers, een flinke living, keuken en terras - en biedt een geweldig uitzicht over Rodney Bay. En inmiddels begin ik zelf ook aardig tot rust te komen. Sint Lucia is da bomb!

[Zie ook: Dossier Cariben]