Kuif bedekt met verse sneeuw

Ik kijk op uit mijn krant. De uitgestrekte velden die in mijn raam voorbij razen zijn opeens bedekt met een dun laagje wit. Er vallen grote vlokken zelfs, meegevoerd door de straffe wind. Een fazant langs het spoor kijkt chagrijnig op. Zijn kuif bedekt met verse sneeuw.

Even is het winter in mijn hoofd. Schaatsen onder en de Vliet op. Een uitgestrekte ijsvlakte en een snijdende wind in het gevoelloze gezicht. Het krassen van de ijzers. Handen op de rug en zoeken naar het juiste ritme. Blik op oneindig en de pijn verbijten.

Ik schrik op door een man die enkele stoelen verderop met zijn vrouw belt. "Hallo schat! Sneeuwt het bij jou ook? Gore smurrie..."