Net te hoge pingelklanken

Ter voorbereiding op een kraambezoek aan Simone, die onlangs beviel van Tijn Thomas, begaf ik mij vrijdagochtend - op de fiets, een flinke regenbui trotserend - naar de Schiedamse vestiging van Bart Smit.

Speelgoedwinkels maken op mij in de regel een iets overweldigende indruk. Het verkrijgen van overzicht kost daarom enige moeite. Maar toen ik een minuut of vijf had rondgekeken - me verbazend over de grote collectie Barbi's, het uitgebreide arsenaal Lego en vooral het enorme aanbod vechthelden in alle soorten en maten - liet ik mijn oog vallen op een keyboardachtig apparaat. Het was uitgevoerd in circussferen en was gemaakt van een - op het oog - robuust soort kunststof. Ik twijfelde er niet aan dat het geluid van dit circuskeyboard op den duur tot de nodige irritatie zou leiden bij de ouders. Bij die gedachte moest ik zelfs even hardop lachen.

Ik stelde me voor hoe het repeterend gebeuk van onbesuisde babyhandjes op de felgekleurde toetsen zou leiden tot een weinig melodieus geheel van net te hoge pingelklanken. Prachtig! Ik controleerde vervolgens de leeftijdscategorie, die - zo had ik tijdens mijn oriëntatieronde door de winkel geleerd - meestal linksboven op de verpakking staat aangegeven. En is een gemiddelde Ernie - u weet wel, van Bert - in knuffeluitvoering pas geschikt voor kinderen van achttien maanden en ouder, op de verpakking van het door mij verkozen keyboard stond linksboven de aanduiding '0+'. Dik in orde dus.

Opgetogen liep ik richting de kassa - het circuskeyboard onder mijn arm - om af te rekenen. Ik wenste het meisje achter de counter een goedemorgen en zij deed hetzelfde, waarna ze de onvergetelijke vraag stelde: "Is het een cadeautje?"