Bij tijd en wijlen gekmakend

Ik werd er door overvallen toen ik op weg was naar Jan, de kapper. Vooraf had ik het natuurlijk kunnen weten: droog, warm, voorjaar, fiets... Uiteindelijk kwam ik met rooddoorlopen ogen aan op de Lijnbaan. Pollen! Ze zijn er weer. Mijn hooikoortsseizoen is afgelopen vrijdag officieel van start gegaan. En omdat ik niet van ingrepen met injectiespuiten houd, is het vooralsnog behelpen met Pollinosan van A. Vogel. Homeopathisch. Blijkbaar geloof ik daar nog net genoeg in om het niezen na inname van de druppels voor een paar uur terug te brengen tot een redelijk niveau. Desondanks blijft de kriebel in mijn neus bij tijd en wijlen gekmakend.

Mijn moeder, die ook jaren last had van zware hooikoorts, is inmiddels genezen. Het is zomaar opgehouden. "Troost je met de gedachte dat jij er over een jaar of twintig misschien ook wel van af bent," zei ze dit weekend met gevoel voor sarcasme.