Wars van moderne geneugten

Het presentatieteam van Hart van Nederland is enige tijd geleden verstrekt met Hilde Kuiper. Leuk mens, kan niet anders zeggen. Halverwege de voorbereidingen voor een late uitzending heeft Hilde altijd wel een aardig verhaal of maakt ze even de tijd om naar één van mijn eigen belevenissen of observeringen te luisteren.

Eerder deze week informeerde ze via Hyves of ik Kees Kuiper ken, nadat ze – blijkbaar op dezelfde site – had opgemerkt dat ik mijn middelbare schooltijd aan het Groen van Prinsterer Lyceum in Vlaardingen heb doorgebracht. Ik mailde terug dat de man mij nog helder voor de geest staat. Jarenlang kreeg ik godsdienstles van hem.

Kees Kuiper was niet alleen een opvallende verschijning door zijn rijzige postuur en kenmerkende rossige baard, hij had ook een moverende verteltrant. Duidelijk articulerend en sprekend op flink volume. Daarbij onderstreepte hij zijn woorden met woeste armgebaren, als ik me goed herinner en in ieder geval met een uitgesproken mimiek.

Maar het meest staat me bij hoe meeslepend Kees Kuiper kon vertellen over zijn broer Henk en diens hutje, schreef ik aan Hilde. Henk had zich afgekeerd van de consumptiemaatschappij en leefde zijn leven – wars van moderne geneugten – in een zelfgeconstrueerd onderkomen op een stuk braakliggend terrein. 'Henk's Hutje' was dan ook een gevleugelde term.

Dat Hilde de vraag niet voor niets had gesteld, was me direct al wel duidelijk. Het zou vast geen toeval blijken dat ook zij de naam Kuiper draagt, had ik al bedacht. Maar dat Kees haar vader is, verraste me wel. En Henk dus haar oom. Huttonia, mailde ze. Zo heette zijn eigen rijkje. En opeens herinnerde ik het me weer. Huttonia!

Wat zou er van Henk zijn geworden, vraag ik me inmiddels al een paar dagen af...