Modelletje zonder poespas

"U komt voor..?" De verkoper trok er een heel moeilijk gezicht bij. Ik keek om me heen en zag – zover het oog strekte – honderden, zo niet duizenden gloednieuwe rijwielen in de enorme winkel geparkeerd. "Een fiets," zei ik dan ook met licht dédain. De man zuchtte. "Een fiets," herhaalde hij half mompelend. "Had u al wat in gedachten dan?"

Ik wees naar schuin achter en zei: "Je hebt daar in de hoek een lekker eenvoudig modelletje zonder poespas voor tweehonderd euro." Hij keek subiet op. "Tweehonderd euro?" riep hij net te luid en nu op zijn beurt met een ondertoon van minachting. Ik knikte. "Och, och, och," mompelde de man terwijl we samen naar schuin achter liepen.

"Anders nog iets?" vroeg de verkoper kortaf toen we weer bij de kassa stonden. "Nee hoor en u hoeft er ook geen tasje omheen te doen," reageerde ik. "Hij gaat zo wel mee." Een kort moment was ik bang dat hij me zou slaan.