Een streep van vuur

Terwijl ik zojuist vanaf het dakterras naar de nachtelijke lucht stond te turen – nadat ik eerst in huis zoveel mogelijk lichten had gedoofd – zag ik wel sterren, maar vallen deden ze niet. Terwijl me toch een spectaculaire sterrenregen was beloofd! De kranten staan er immers al dagen vol van.

Maar net toen ik bedacht er dan maar een zuur stukje over te schrijven, waarin media en astronomie er flink van langs zouden krijgen vanwege stemmingmakerij, ontvlamde de hemel. Een streep van vuur – die even deed vermoeden dat niet het gruis van de komeet Swift-Tuttle, maar het hemellichaam zelf een weg richting aarde zocht – trok naar het zuiden. Het was een beeld uit Deep Impact, dat even snel verdween als het verscheen. Een enkele seconde duurde het slechts.

Gefascineerd door het schouwspel besloot ik er eens goed voor te gaan zitten. Een kwartier ging voorbij. Twintig minuten. Een half uur. Maar aan de hemel bewoog verder helemaal niets. Behalve dan een enkel vliegtuig. Dus nu heb ik een stramme nek en een halfslachtig positief verhaaltje.

Een beetje een k-komeet is het wel...