'Mamma overdrijft altijd zo'

Een oma en haar kennelijke kleindochter, in de stoptrein van Hoek van Holland naar Rotterdam. Ik schatte oma begin zeventig en haar kleindochter een jaar of vijftien. Ik viel ter hoogte van station Vlaardingen Oost midden in hun gesprek.

"Waar het om gaat," zei de kleindochter, "is dat je altijd online kan gaan. Dus als je niet achter je computer zit, dat je dan via je mobiel het net op kan." Haar oma knikte. Het was duidelijk dat ze er niets van begreep. Er viel dan ook een pijnlijke stilte. "Ja, ja, ja," zei oma uiteindelijk om die te breken. En het meisje vervolgde: "Mamma overdrijft altijd zo. Het is maar een telefoon! Het gaat erom dat ik mijn mail kan lezen als ik niet thuis ben en dat ik even wat sites kan checken als ik in de trein zit."

Oma fronste haar wenkbrauwen. "Je moeder had het over iets van een spelletje op de computer," reageerde ze. "Daar maakt ze zich wat zorgen over. Omdat je daar de hele dag mee bezig schijnt te zijn." Het meisje knikte begrijpend. "Ja, ze bedoelt Second Life. Maar dat is gewoon zo'n onzin." Oma fronste opnieuw. "Second wat?" vroeg ze. "Second life," zei het meisje met een iets verontwaardigde ondertoon. "Ik ben daar om te beginnen echt niet de hele dag mee bezig en bovendien is het geen spelletje."

Oma snapte er niets meer van. "Ik weet niet waar het allemaal over gaat met dat internet en dat spelletje wat je noemt, maar je moet niet de hele dag achter zo'n scherm zitten. Dat is gewoon niet goed voor je, kind! Je hebt gezonde buitenlucht nodig en je moet ook onder de mensen zijn. Als je belooft dat je daar wat beter op gaat letten, krijg je van mij die nieuwe telefoon." Haar kleindochter knikte heftig van ja en barstte toen in lachen uit. "Dat gaat mamma echt niet cool vinden!" Oma lachte hartelijk met haar mee.