Een streng klinkende brigadier

Nadat ik tevergeefs de plaatselijke brandweer had gebeld ("we willen wel helpen, maar we mogen niet"), kwam ik via de afdeling publieksvoorlichting van het gemeentehuis in contact met de zogenoemde lichtblauwe brigade. Ik stelde me een soort stadswachten voor. Aan een streng klinkende brigadier legde ik uit dat mijn fiets op het plaatselijke station was vastgeketend met het slot van een ander en dat politie noch brandweer tot nu toe in actie kwam.

"Waar staat uw fiets precies?" vroeg hij bars. "Aan de voorzijde van het station," antwoordde ik. "Staat uw fiets in de rekken?" Aarzelend zei ik van niet. "Hij staat tegen een bouwbord." De man klonk nu nog strenger: "Dan bent u in overtreding. Dat is in dit geval goed en slecht nieuws. Ik kan uw fiets verwijderen op grond van de geldende Algemene Plaatselijke Verordening, omdat u hem niet correct heeft geparkeerd. Maar dan krijgt u wel een boete!"

Aangezien ik de boete niet zag zitten, besloot ik het heft dan toch maar in eigen hand te nemen. Met hulp van Paul en wat grof geweld slaagde ik er in om mijn fiets na twee dagen eindelijk te bevrijden. Inmiddels ben ik dus weer volop mobiel. Een fiets rijker en een illusie armer...